Vanochtend was het dan zo ver. Allemaal 1 tas mee, waar net een badlaken en een schone onderbroek in past, richting de jachthaven van Airlie Beach. Maar eerst nog even onze auto afzetten bij het appartement waar we de drie nachten na ons zeilavontuur zullen gaan verblijven.
Het weer ziet er goed uit dus dat wordt in bikini lekker luieren op het dek van de Waltzing Matilda!
Of toch niet ...........? Niets veranderlijker dan het weer en dat geldt ook aan deze kant van de aardbol.
Zodra we een beetje buiten de baai van Airlie Beach komen, beginnen de golven aanzienlijk hoger te worden, begint het behoorlijk veel harder te waaien, er komen dreigende luchten aan en de zon is in geen velden of wegen meer te bekennen. Ik zit samen met Robin achter op het schip en hij is niet zo blij. Hij vindt het allemaal een beetje eng en ik hoop dat het niet erger wordt. Ik zie Jimmy (crew) naar binnen gaan en vervolgens met een geel zeiljack aan weer naar buiten komen. Oeps, zou het dan toch echt gaan regenen? Ja dus! Iedereen als een speer naar binnen en dat valt niet mee zo'n smal trapje af als het zo wiebelt. De eerste van de acht gasten beginnen al wat groen om de neus te worden. De eerste anti zeeziekpillen deel ik uit aan Jonathan en Nicky, die ze vervolgens direkt uitkotst (gelukkig op de WC) omdat ze blijkbaar zeer smerig smaken. Nou klinkt dit allemaal zeer dramatisch en dat was het deze vijf minuten ook wel een beetje maar we waren er daarna allemaal erg snel aan gewend en het weer klaarde ook weer op.
Op naar Whitsunday Island. De zeilboot voor anker gelegd en met het kleine rubberbootje aan land, op naar het uitzichtspunt, vanwaar je de spierwitte stranden goed schijnt te kunnen zien. Het uitzicht dat je in elke folder tegenkomt. Het uitzicht is inderdaad prachtig maar voor het uitzicht, zoals in de folders, moeten we nog een keer terug. (Misschien als we gepensioneerd zijn?)
Vervolgens doorgelopen naar deze spierwitte stranden, die voor 75 procent bestaan uit silica.
Jonathan, Nicky en Robin gingen direkt uit de kleren want hier moest natuurlijk wel worden gezwommen. Koud of niet ! Ik had gezien dat er in de verte weer iets blauws aankwam, dus hield alles nog even lekker aan. En ja geduld was ook hier weer een schone zaak. Tegen de tijd dat de drie drie ijspegeltjes waren geworden, ging moeders uit de kleren. In het zonnetje was het heel lekker om te zwemmen en leek het strand inderdaad op de folders!
Na twee uur werden we weer terug verwacht bij de rubberboot aan de andere kant van het eiland en tsja, dat haalde we niet droog. We stonden ons nog af te drogen van het zwemmen, het begon te druppen, even sprinten naar de bomen dus redelijk droog gebleven.
Daarna zijn we naar Esk Island gevaren. Het eiland met de "extreme death adders". Wij zijn ze gelukkig niet tegengekomen maar wel prachtig aangespoelde schelpen en koraal.
's Avonds lekker steaks van de BBQ en ons mandje in.
De kids vielen na deze enerverende dag als een blok in slaap. Wij niet.
Groetjes,
Brigitta
Het weer ziet er goed uit dus dat wordt in bikini lekker luieren op het dek van de Waltzing Matilda!
Of toch niet ...........? Niets veranderlijker dan het weer en dat geldt ook aan deze kant van de aardbol.
Zodra we een beetje buiten de baai van Airlie Beach komen, beginnen de golven aanzienlijk hoger te worden, begint het behoorlijk veel harder te waaien, er komen dreigende luchten aan en de zon is in geen velden of wegen meer te bekennen. Ik zit samen met Robin achter op het schip en hij is niet zo blij. Hij vindt het allemaal een beetje eng en ik hoop dat het niet erger wordt. Ik zie Jimmy (crew) naar binnen gaan en vervolgens met een geel zeiljack aan weer naar buiten komen. Oeps, zou het dan toch echt gaan regenen? Ja dus! Iedereen als een speer naar binnen en dat valt niet mee zo'n smal trapje af als het zo wiebelt. De eerste van de acht gasten beginnen al wat groen om de neus te worden. De eerste anti zeeziekpillen deel ik uit aan Jonathan en Nicky, die ze vervolgens direkt uitkotst (gelukkig op de WC) omdat ze blijkbaar zeer smerig smaken. Nou klinkt dit allemaal zeer dramatisch en dat was het deze vijf minuten ook wel een beetje maar we waren er daarna allemaal erg snel aan gewend en het weer klaarde ook weer op.
Op naar Whitsunday Island. De zeilboot voor anker gelegd en met het kleine rubberbootje aan land, op naar het uitzichtspunt, vanwaar je de spierwitte stranden goed schijnt te kunnen zien. Het uitzicht dat je in elke folder tegenkomt. Het uitzicht is inderdaad prachtig maar voor het uitzicht, zoals in de folders, moeten we nog een keer terug. (Misschien als we gepensioneerd zijn?)
Vervolgens doorgelopen naar deze spierwitte stranden, die voor 75 procent bestaan uit silica.
Jonathan, Nicky en Robin gingen direkt uit de kleren want hier moest natuurlijk wel worden gezwommen. Koud of niet ! Ik had gezien dat er in de verte weer iets blauws aankwam, dus hield alles nog even lekker aan. En ja geduld was ook hier weer een schone zaak. Tegen de tijd dat de drie drie ijspegeltjes waren geworden, ging moeders uit de kleren. In het zonnetje was het heel lekker om te zwemmen en leek het strand inderdaad op de folders!
 |
| Blauwe lucht in de verte ? |
 |
| Komt dit je bekend voor Natascha? |
Na twee uur werden we weer terug verwacht bij de rubberboot aan de andere kant van het eiland en tsja, dat haalde we niet droog. We stonden ons nog af te drogen van het zwemmen, het begon te druppen, even sprinten naar de bomen dus redelijk droog gebleven.
Daarna zijn we naar Esk Island gevaren. Het eiland met de "extreme death adders". Wij zijn ze gelukkig niet tegengekomen maar wel prachtig aangespoelde schelpen en koraal.
's Avonds lekker steaks van de BBQ en ons mandje in.
De kids vielen na deze enerverende dag als een blok in slaap. Wij niet.
 |
| Onze boot |
 |
| Onze hut |
Groetjes,
Brigitta
Dit komt mij inderdaad allemaal bekend voor! Jammer dat het weer wat minder was, wij hadden alleen strakblauwe lucht en kalme zee en dat is toch wat relaxter. Bij ons werd niemand zeeziek en hoefde niemand over te geven. Behalve michael dan, maar dat kwam niet van de zee, maar had een andere oorzaak, haha!
BeantwoordenVerwijderen