Voor de laatste keer: G'Day mates!
Gisterenavond hebben we heerlijk buiten kunnen eten en tot 21.30 uur buiten kunnen zitten. Wat een verschil met 5 dagen geleden toen we hier net aankwamen. Het was toen 's avonds best koud evenals vanavond toen we voor ons galgemaal vanuit ons motel naar het restaurant Red Ochre liepen. We hadden op tripadvisor gelezen dat ze daar goed, betaalbaar en typisch Australisch eten serveren waaronder kangaroe, wallaby, kameel, krokodil en barramundi en dat leek ons wel een goede afsluiter van een geweldige vakantie. De kinderen mochten zelf kiezen wat ze wilden eten en hoe verrassend werd dat fish and chips voor Robin en krokante kip met frites voor Nicky. Uiteraard gold ook hier weer de Heywood regel: wel van alles even proeven en als je het niet lust dan mag je het laten staan. Laten staan was niet aan de orde want wat ze zelf hadden uitgekozen, vinden ze uiteraard ook lekker maar een klein hapje van de kangaroe, wallaby, kameel en croc van ons viel eigenlijk best mee. Daarna op ons gemakje teruggelopen en hebben meer aborginals gezien dan in de afgelopen vijfenhalve week. Niet zo verwonderlijk want deze omgeving is duidelijk Aboriginalland en de hoofdwinkelstraat van Alice Srpings bestaat dan ook voor een groot gedeelte uit Art gallerieen, waar volop Aboriginal Art wordt verkocht. Heel basic met als hoofdkleuren rood zwart wit en okergeel, wel mooi maar ook behoorlijk aan de prijs. Ja hier spreekt weer echt de Hollander! Ook didgeridoos worden volop verkocht en je kunt hier zelfs een gratis workshop volgen, wat we dan ook hebben gedaan. Als het goed is, wordt onze didgeridoo begin volgende week in Oirschot afgeleverd en Jonathan wil binnenkort natuurlijk wel een voorstelling geven in bijvoorbeeld het concertgebouw in Amsterdam, om maar ergens te beginnen. We moeten nog wel heeeeeeeeeeeeeel veel oefenen want het leek nergens op, in ieder geval bij Nicky en mij. Bij Robin en Jonathan was het nog enigzins aan te horen. Maar het was wel leuk om te doen.
Maar goed even terug naar vanochtend. Op onze laatste ochtend met de camper zijn we na het ontbijt de camping afgereden net als veel anderen. Dat is echt opvallend hier. De campings zien er overdag uit alsof er niemand logeert. Niets is echter minder waar. Omdat er heel veel mensen per camper reizen en overdag op stap gaan, zijn de campingplaatsen dus wel verhuurd maar er staat er gedurende de dag niets.
Als eerste zijn we naar de School of the Air gereden om Nicky en Robin er alvast zachtjes op voor te bereiden dat aanstaande maandag toch echt weer het normale leven gaat beginnen.
Ze kwamen er op een hele leuke en interessante manier achter dat niet iedereen op 3 minuten lopen van school woont maar dat er hier ook kinderen zijn, die soms wel 400 km van de dichtstbijzijnde school wonen. In de begintijd, zo'n zestig jaar geleden, kregen de kinderen in de outback les per radio. Tegenwoordig gaat dat via de moderne media als internet en webcam en bestrijkt deze School of the Air in Alice Springs een gebied dat zo groot is als zo'n beetje heel midden Europa! En in dat met slechts 120 leerlingen. Becky was het klasgenootje dat het verst weg woonde, zo'n 1200 km! Dat is ongveer van Oirschot naar Milaan. Tsja dat is inderdaad wel een beetje ver om met de schoolbus te gaan. Zou een leuk onderwerp voor een spreekbeurt of werkstuk zijn, ze hebben beide in ieder geval informatie meegenomen.
Daarna met de camper naar ons motel gereden, de camper uitgemest en teruggebracht door Jonathan en Robin terwijl Nicky en ik de tassen hebben ingepakt. Was wel even wikken en wegen. Letterlijk want op onze vlucht vanuit Cairns naar hier zaten we met twee tassen duidelijk boven het toegestane gewicht en waarschuwden ze ons dat de collega's op de internationale vluchten hier een stuk lastiger over zouden gaan doen. Maar ........ het is gelukt met achterlating van een kapotte spijkerbroek, kapotte schoenen en slippers!
Het zit er helaas weer op.
Het is voorbijgevlogen onze tijd hier, die me deed denken aan de verhalen van papa en mama als ze vertelden over de tijd dat de Nederlanders elkaar onderweg in het buitenland nog begroetten. Hier in de outback groet men elkaar onderweg bijna altijd en daar word je niet moe van. Het komt voor dat je een half uur niemand tegen komt op de enige hoofdweg van noord naar zuid.
Morgenochtend per taxi naar Alice Springs Airport voor onze vlucht om 10.10 uur naar Perth.
Daar overstappen op de vlucht naar Singapore waar we voor de laatste keer overstappen naar Frankfurt, waar we op vrijdagochtend om 06.00 uur aankomen. Waarschijnlijk wel een beetje gaar maar we hebben het hele weekend om eventueel bij te komen van de jetleg. Hebben we op de heenreis trouwens geen van allen niet of nauwelijks last van gehad. Laten we hopen dat dat nu weer zo is en ach anders gewoon de hele volgende week direct na het eten naar bed met de telefoon uitgeschakeld!
See ya later vanuit dit onwijs mooie land. Mooi vanwege het natuurschoon, de cultuur, de bijzondere dieren, de aardige mensen enz. enz.
Brigitta
PS. G'day mates betekent (goeden)dag vrienden!
PPS. See ya later zeggen ze overal - ook in de supermarkt waar je waarschijnlijk niet later terugkomt.
Gisterenavond hebben we heerlijk buiten kunnen eten en tot 21.30 uur buiten kunnen zitten. Wat een verschil met 5 dagen geleden toen we hier net aankwamen. Het was toen 's avonds best koud evenals vanavond toen we voor ons galgemaal vanuit ons motel naar het restaurant Red Ochre liepen. We hadden op tripadvisor gelezen dat ze daar goed, betaalbaar en typisch Australisch eten serveren waaronder kangaroe, wallaby, kameel, krokodil en barramundi en dat leek ons wel een goede afsluiter van een geweldige vakantie. De kinderen mochten zelf kiezen wat ze wilden eten en hoe verrassend werd dat fish and chips voor Robin en krokante kip met frites voor Nicky. Uiteraard gold ook hier weer de Heywood regel: wel van alles even proeven en als je het niet lust dan mag je het laten staan. Laten staan was niet aan de orde want wat ze zelf hadden uitgekozen, vinden ze uiteraard ook lekker maar een klein hapje van de kangaroe, wallaby, kameel en croc van ons viel eigenlijk best mee. Daarna op ons gemakje teruggelopen en hebben meer aborginals gezien dan in de afgelopen vijfenhalve week. Niet zo verwonderlijk want deze omgeving is duidelijk Aboriginalland en de hoofdwinkelstraat van Alice Srpings bestaat dan ook voor een groot gedeelte uit Art gallerieen, waar volop Aboriginal Art wordt verkocht. Heel basic met als hoofdkleuren rood zwart wit en okergeel, wel mooi maar ook behoorlijk aan de prijs. Ja hier spreekt weer echt de Hollander! Ook didgeridoos worden volop verkocht en je kunt hier zelfs een gratis workshop volgen, wat we dan ook hebben gedaan. Als het goed is, wordt onze didgeridoo begin volgende week in Oirschot afgeleverd en Jonathan wil binnenkort natuurlijk wel een voorstelling geven in bijvoorbeeld het concertgebouw in Amsterdam, om maar ergens te beginnen. We moeten nog wel heeeeeeeeeeeeeel veel oefenen want het leek nergens op, in ieder geval bij Nicky en mij. Bij Robin en Jonathan was het nog enigzins aan te horen. Maar het was wel leuk om te doen.
Maar goed even terug naar vanochtend. Op onze laatste ochtend met de camper zijn we na het ontbijt de camping afgereden net als veel anderen. Dat is echt opvallend hier. De campings zien er overdag uit alsof er niemand logeert. Niets is echter minder waar. Omdat er heel veel mensen per camper reizen en overdag op stap gaan, zijn de campingplaatsen dus wel verhuurd maar er staat er gedurende de dag niets.
Als eerste zijn we naar de School of the Air gereden om Nicky en Robin er alvast zachtjes op voor te bereiden dat aanstaande maandag toch echt weer het normale leven gaat beginnen.
Ze kwamen er op een hele leuke en interessante manier achter dat niet iedereen op 3 minuten lopen van school woont maar dat er hier ook kinderen zijn, die soms wel 400 km van de dichtstbijzijnde school wonen. In de begintijd, zo'n zestig jaar geleden, kregen de kinderen in de outback les per radio. Tegenwoordig gaat dat via de moderne media als internet en webcam en bestrijkt deze School of the Air in Alice Springs een gebied dat zo groot is als zo'n beetje heel midden Europa! En in dat met slechts 120 leerlingen. Becky was het klasgenootje dat het verst weg woonde, zo'n 1200 km! Dat is ongveer van Oirschot naar Milaan. Tsja dat is inderdaad wel een beetje ver om met de schoolbus te gaan. Zou een leuk onderwerp voor een spreekbeurt of werkstuk zijn, ze hebben beide in ieder geval informatie meegenomen.
 |
| Vroeger les per radio |
 |
| Op dit moment werd er een les handvaardigheid gegegeven! |
 |
| Alle leerlingen van de school en waar ze wonen |
Daarna met de camper naar ons motel gereden, de camper uitgemest en teruggebracht door Jonathan en Robin terwijl Nicky en ik de tassen hebben ingepakt. Was wel even wikken en wegen. Letterlijk want op onze vlucht vanuit Cairns naar hier zaten we met twee tassen duidelijk boven het toegestane gewicht en waarschuwden ze ons dat de collega's op de internationale vluchten hier een stuk lastiger over zouden gaan doen. Maar ........ het is gelukt met achterlating van een kapotte spijkerbroek, kapotte schoenen en slippers!
Het zit er helaas weer op.
Het is voorbijgevlogen onze tijd hier, die me deed denken aan de verhalen van papa en mama als ze vertelden over de tijd dat de Nederlanders elkaar onderweg in het buitenland nog begroetten. Hier in de outback groet men elkaar onderweg bijna altijd en daar word je niet moe van. Het komt voor dat je een half uur niemand tegen komt op de enige hoofdweg van noord naar zuid.
Morgenochtend per taxi naar Alice Springs Airport voor onze vlucht om 10.10 uur naar Perth.
Daar overstappen op de vlucht naar Singapore waar we voor de laatste keer overstappen naar Frankfurt, waar we op vrijdagochtend om 06.00 uur aankomen. Waarschijnlijk wel een beetje gaar maar we hebben het hele weekend om eventueel bij te komen van de jetleg. Hebben we op de heenreis trouwens geen van allen niet of nauwelijks last van gehad. Laten we hopen dat dat nu weer zo is en ach anders gewoon de hele volgende week direct na het eten naar bed met de telefoon uitgeschakeld!
See ya later vanuit dit onwijs mooie land. Mooi vanwege het natuurschoon, de cultuur, de bijzondere dieren, de aardige mensen enz. enz.
Brigitta
PS. G'day mates betekent (goeden)dag vrienden!
PPS. See ya later zeggen ze overal - ook in de supermarkt waar je waarschijnlijk niet later terugkomt.
Hallo allemaal!
BeantwoordenVerwijderenWat jammer dat het alweer bijna voorbij is! We hebben erg genoten van jullie verhalen en foto's! Leuke school, dat is nog eens andere koek! We wensen jullie een hele goede terugreis en hopen dat het korter lijkt dan het is. Liefs van ons viertjes