The Olgas

Vanochtend de wekker om zes uur af laten gaan. Wat een onmenselijke tijd tijdens je vakantie, maar ja als je de zonsopgang bij Uluru wilt zien, dan is het niet anders. En ach laten we het maar positief bekijken, we hebben dan een lekkere lange dag voor de boeg. Jonathan en ik hebben even snel een waslap over ons gezicht gehaald, de kastjes weer op het reisslot gedaan, de camper van de electriciteitsaansluiting losgekoppeld en in het donker zijn we, op z'n Brabants gezegd, aangereden.

We hebben op de campings een zogenaamde powered site d.w.z. dat je je camper op het electriciteitsnet kunt aansluiten en dan je waterkoker, toaster, airco en magnetron kunt gebruiken. Tevens heb je op zo'n campingplaats ( site) een verswatervoorziening zodat je je watertank voor keuken, douche en WC kunt vullen en een afvoer voor het afvalwater of greywater zoals ze dat hier noemen. Met de " drollenbak" moet je wel gewoon onder je arm naar een locatie op het campingterrein waar je je chemische toiletje kunt legen. En ja wij hebben het voor elkaar dat de flush ( het doorspoelertje) niet werkt ! Gelukkig is het doucheruimte en WC ineen dus kunnen we gewoon de doucheslang gebruiken om je weet wel weg te spoelen. 

Afijn wij op weg naar Uluru, ongeveer een 20 minuten rijden. En hebben we iets gedaan wat niet mag en wat de kinderen ontzettend graag wilden t.w. in bed liggen terwijl we rijden. " Dan kunnen we lekker doorslapen mam" Ja, ja ! Maar goed voor deze ene keer dan en alleen binnen het park met heel weinig verkeer.

Ruim op tijd arriveerden we bij Uluru, Jonathan ging alvast vooruit om de camera juist in te stellen, ik zorgde ervoor dat de kiddies uit bed kwamen, die natuurlijk nog sliepen als roosjes (niet dus!). Wij, met z'n drietjes, op weg naar het uitkijkpunt voor de sunrise. Gelukkig, gelukkig maar keek ik nog even achterom en zag dat Jonathan de lichten had laten branden. Zou toch slordig zijn als we voor de tweede keer deze vakantie de Australische ANWB erbij hadden moeten laten komen om de motor weer te starten!

De zonsopgang was mooi maar vond ik minder spectaculair dan de zonsondergang dus eerst de zonsopgang en dan pas de zonsondergang vind ik een betere volgorde.

Uluru bij zonsopgang

Zodra die op was hebben we onze biezen gepakt en zijn naar the Olgas gereden. Dit is een groep monolieten waarvan de structuur en kleur uit de verte op die van de Uluru lijkt.

Echter de Uluru is een grote monoliet waarvan maar eenderde gedeelte boven de grond uitsteekt en tweederde dus nog onder de grond zit en bestaat uit een stuk steen terwijl de stuctuur van de monolieten van de Olgas er echt heel anders uitziet. Het ziet er van dichtbij op heel veel plaatsen net uit of het kleine rotsblokken zijn die in een grote bonk terracotta kleurige klei zitten. Net grindtegels maar dan een beetje anders zullen we maar zeggen. Ook deze Olgas zijn heilig voor de Aboriginals waardoor er maar twee wandelingen mogelijk zijn. Een kortere, makkelijke wandeling van 2,6 km de Olga Gorge in en een langere, wat zwaardere wandeling (7,6 km), The Valley of the Winds Walk. Beide hele mooie wandelingen waarbij onze klimgeiten ( met name Robin) de voorkeur gaven aan de langere omdat er daar weer geklauterd kon worden. In de outback in zo'n camper wel een uitvinding hoor ! Stoeltjes en tafel naar buiten en lekker ontbijten voordat we aan de eerste wandeling begonnen en tussen de wandelingen in lekker lunchen.

We waren trouwens helemaal trots op ons zelf. Voor de lange wandeling stond vierenhalf uur en wij waren binnen de tweeenhalf uur terug, niet buiten adem en hadden alles ook goed kunnen bekijken.

The Olgas, Valley of The Winds Walk

The Olgas, Valley of the Winds Walk

Hierdoor waren we dus lekker vroeg terug op de camping en hebben Nicky en Robin nog lekker even kunnen zwemmen in het ijskoude zwembad.

Daarna lekker buiten kunnen eten tegen alle verwachtingen in want in deze tijd van het jaar koelt het hier heel erg af en daalt de temperatuur regelmatig tot het vriespunt. Overdag is de gemiddelde temperatuur zo'n 23 graden maar volgens mij hebben wij het beide dagen warmer gehad.

Een van onze favoriete bezigheden tijdens vakanties is op onze rug op de grond liggen sterren kijken en tellen wie de meeste vallende sterren ziet. Thuis hadden we ons daarop al helemaal verheugd want het schijnt dat de outback in Australie de plaats is waar je de meeste sterren kunt zien. Mits........................ het geen volle maan  is !

Groetjes, 

Brigitta

PS. Mochten jullie je afvragen waarom we bij 23 of meer graden een lange broek aanhebben......

nou dat komt omdat er hier giftige slangen zitten en de Ozzies dus aanraden dikke schoenen met sokken en een spijkerbroek aan te trekken.