Fraser Island, een dag vol hoogtepunten

We hebben een tweedaagse tour naar Fraser Island geboekt. Een tour vol hoogte punten:

• Erg vroeg opstaan, we worden al om 07.15 uur opgehaald
• Een luidruchtige Ozzie in de bus, die z'n portomonnee was vergeten en z'n vader per mobiel instructies gaf waar de bus zich bevond en waar de portomonnee dus afgegeven kon worden.
• Op de ferryboot erachter komen dat je je insectenwerend middel, dat je in NL speciaal voor dit eiland hebt aangeschaft, nog in de auto ligt.
• Een fourwheel drive bus met 285 pk en 20 versnellingen om over het zand en door het water te kunnen rijden.
• Een scheepswrak, Eli Creek, Idian Heads, springende en spuitende walvissen en een stelende dingo.
  

En dat al allemaal op onze eerste dag van onze tour naar Fraser Island.

Fraser Island, ik weet niet of jullie er ooit van hebben gehoord maar het is het grootste zandeiland ter wereld, 75 mijl lang en max 15 mijl breed. Het eiland bestaat uit alleen maar zand met op een tweetal plekken wat rotsen. Deze rotsen waren heel lang geleden de grondleggers van het eiland.

Het eiland is prachtig begroeid met regenwoud alhoewel het hier toch niet veel regent.

Maar goed we werden dus vanochtend om 07.15 uur opgehaald en dat hield in dat we voor die tijd onze kamer moesten verlaten, de auto moesten inpakken met alle spullen die we niet nodig hadden. De auto mochten we zolang achter een hek bij het motel parkeren totdat we morgen weer terugkomen en hier dan nog 1 nachtje slapen. Dat hier is Hervey Bay, de plaats van waaruit de meeste tochten naar Fraser Island vertrekken. Op de ferryboot toch maar wat insectenwerend middel gekocht en na ongeveer 45 minuten varen kwamen we aan, waar onze 4wd bus al klaarstond.

Met Steve, chauffeur tevens gids, zijn we naar onze eerste stopplaats gereden en daar hebben we een prachtige wandeling lags een beekje door het regenwoud gemaakt. Heel typisch.... als je het beekje vanaf een afstandje zag leek het net alsof er een laag drap oplag. Niets is minder waar, dit water is zo helder dat je de bijna witte bodem ziet en het is zo schoon dat je het kunt drinken!

Na de lunch te hebben gebruikt in het hotel Eurong, waar we vanacht ook verblijven, weer op stap nu over de autoweg M1. Volgens Steve de enige echte zandsnelweg ter wereld. Deze zandsnelweg, staat op de kaart, is gewoon het strand langs de oostkust met snelheidsbeperkingen en al ( max. 80 km). Bijzonder ja.... op elk moment van de dag is hij verschillend breed, mensen die op de “snelweg” staan te vissen, loslopende dingo's enz enz.

Als eerste zijn we gestopt bij een scheepswrak, dat er zeer imposant ligt te zijn. Je kent dat eigenlijk alleen maar van plaatjes. En we hebben mazzel want over 15 a 20 jaar is het er waarschijnlijk niet meer, dan is het helemaal vergaan, verroest en onder het zand verdwenen.

Vervolgens doorgereden naar Indian Head, zo genoemd door Captain Cook, een van de twee plaatsen met rots, met als je naar boven klimt een prachtig uitzicht over de stranden en het zand dat weer achter de duinen ligt. Volgens de Aboriginees is dit hier heilige grond en als je hier zo staat kun je je daar ook wel iets bij voorstellen.

Op de terugweg Eli Creek aangedaan, een beek die altijd dezelfde hoeveelheid schoon water aanvoerd ( 4,2 miljoen liter per uur). De kids hebben zich hier heerlijk vermaakt, lekker zwemmen en gek doen.

En grappig hoe snel je hier contact maakt. Ik zat even op het strand en raakte gelijk in gesprek met een Nederlandse jongen, die al 3 maanden aan het trekken en nu zijn laatste week in dit paradijsje doorbracht met allemaal andere jongeren uit de hele wereld. Met de jeep en lekker camperen in de bush. Kan me best voorstellen dat onze kids dat t.z.t., nadat ze klaar zijn met school, ook een aantal maanden willen gaan doen. 

En wat hadden we een geluk op dat laatste stukje terug. Walvissen gezien, best dichtbij de kust, die volop aan het spuiten en springen waren. Niet helemaal het water uit maar toch........ best indrukwekkend om vervolgens het meest hilarische stukje van de dag te mogen aanschouwen.

Dingo's zien eruit als vriendelijke bastaardhondjes maar zijn dat zeer zeker niet. Op de boot krijg je al een folder in je hand gestopt van de do's en don'ts met dingo's. Een daarvan is dat je je kinderen niet alleen mag laten lopen ( wellicht herinneren jullie je de film van een aantal jaren geleden nog?), dat vissers hun visafval moet meenemen of minimaal 50 cm onder het zand moeten begraven en dat je je containers waar voedsel inzit goed moet afsluiten. We hebben twee dingo's gezien, die twee van de drie bovenstaande voorbeelden lieten zien. Gelukkig niet die van de kinderen!

Dingo nummer 1 was visafval aan het uitgraven en nummer 2 probeerde de deksel van een emmer, waar vis aas inzat, er af te wippen en dat lukte 'm ook nog. Om vervolgens triomfantelijk weg te lopen met de zak aas. De visser, die op een afstandje van 5 meter stond, had niets in de gaten!!!

 

Nicky en Robin hebben vanavond een heel gezellige avond gehad met andere Nederlandse kindertjes ( 7 en 3 jaar oud), die ook met hun ouders door Ozzieland trekken. En wij maar denken dat wij lang gaan maar het kan altijd nog langer t.w. 9 weken.

Welterusten allemaal, wij moeten morgen weer vroeg op,

Brigitta