Zere kuiten

Zoals jullie al hebben kunnen lezen hebben Jonathan en Sheila (nee niet z'n nieuwe vriendin!) gisteren al kangaroos gespot toen we met de ute van Canberra naar Sydney reden. Dit tot  groot ongenoegen van onze bird en Bruce. Behalve Engels proberen we de kids ook wat Ozzie taal bij te brengen, Sheila betekent vrouw, bird meisje, Bruce jongen en ute auto. Sheila heeft ook al vier dingo's (afstammelingen van de hond, waarschijnlijk zo'n 12.000 jaar geleden door de Aboriginals in Australie geintroduceerd) gezien, nou ja wat er van over was dan. De een lag wat platter dan de ander naast de weg. Jak!
Leuk weetje misschien? Het langste hek ter wereld is dus hier, the Dingo Fence zo'n 5400 km lang, loopt van South Australia onafgebroken door tot New South Wales. Dit om de schapen tegen de dingo's te beschermen.
 

Als jullie Jonathan's blog al hebben gelezen, kunnen jullie weten dat we vandaag maar met z'n drietjes op stap waren. Vanaf ons hotel/appartement zijn we gelopen naar Darling Harbour, een toeristen- en recreatiegebried ten zuidwesten van downtown Sydney dat vooral voor kinderen heel leuk is. Dit waren ooit vervallen kades die nu helemaal zijn opgeknapt en het is inderdaad erg leuk geworden. Ruimte om te rennen, gek te doen, je ogen uit te kijken naar ferryboten, jachten, vliegtuigen maar ook het Sydney Aquarium enz. maar daarover morgen meer.

De weersvoorspelling voor vandaag was bewolkt en regenachtig maar ook de Australische Piet Paulusma zit er blijkbaar wel eens naast. Volop zon en 17 graden. De rest van de week schijnt niet zo geweldig te worden dus vandaag alle buitenbezienswaardigheden zoveel mogelijk bezocht dus doorgelopen naar Walsh Bay (zie blog van Nicky) naar Dawes Point om de Sydney Harbour Bridge en de Sydney Opera House op de kiek te zetten. Toch leuker met zon dan in de regen nietwaar ? En het was geweldig. Dat zijn van die plaatjes, die je ooit eens in je leven hoopt te zien en die dan werkelijkheid worden. Alleen heel erg jammer dat Jonathan er niet bij kon zijn.

Op de terugweg nog wat boodschappen gedaan voor het avondeten. We hebben namenlijk een keukentje en voordat we helemaal dichtgroeien van het restauranteten is dit waarschijnlijk een verstandige keuze. Overigens helemaal niets  mis met met de maaltijden in de restaurants, allemaal heel erg lekker, maar je eet eigenlijk altijd te veel. En nu zie ik jullie allemaal denken..... moet zij nodig zeggen!!
Na het eten hebben de kinderen hun reisdagboek bijgewerkt en lagen enigzins op tijd in bed maar gelijk slapen ........... nee dat niet. Eerst moesten de kuiten ( kuitjes) nog even worden gemasseerd want die waren wat pijnlijk na bijna 11 km lopen.
Tot morgen weer,
Brigitta